Up to 4130 meter, Himalaya

Eventually its happening, Louis and Maud are going to Nepal. It's very quit in Rishikesh and there is hardly any work. So enough of a reason to go to see the real Himalayas.

After a 1000 km travel by train and bus, then crossing the border of India and Nepal, were we get a 15 day tourist visa, than again take a jeep (taxi) we arrive in the middle of the night in Pokhara.

Our mission is to make a trek into the Himalayas: to Annapurna south basecamp, 4130 mtr. Neither Louis and me have ever walked so high up. We make the choice not to hire a mountainguide since we have a good detailed map. We think we will manage without.....

The trek is absolutely great, first we see a lot of the traditional Nepali lifestyle when we pass their small villages. Everything is really clean and smells fresh. We spend the nights in thea houses, where we rent a small room. Every morning we get up early (around 6/7) to start walking. Nepali people are very very friendly, and we are truly amazed by them.

After four days of walking and climbing we reached the Annapurna Base Camp, which lies totally in the snow. Beeing at basecamp we are surrounded by 6000 -7000 meter high mountains, absulutely great vieuws form the Theahouse were we staying. We are very lucky with the weather, sunny and crisp.

I'ts very cold around 4130 mtr, so we go to bed around 18.00, becouse otherwise your freezing anyway. The next day were start walking downhill also on our way back we see some great vieuws. Around 2000 mtr it start to get warm again.

After 6 days of walking we are back in Pokhara, Louis and me had a great holiday and were happy to spend this time into the Himalayas in Nepal.

Yesterday we started traveling again back to Rishikesh/India, unfortunately it took us 30 hours for 1000 km distance, my god!
But eeeh....thats India!!!!


NU IN HET NEDERLANDS...........................

Eindelijk, de intentie om naar Nepal te gaan was al enige maanden aanwezig maar telkens kwam er 'werk' tussendoor. Maar Ome Andre had gelijk aan de telefoon;' Werk is verslavend he? gewoon gaan, nu ben je d'r in de buurt .....De mogelijkheid om het hart van het Himalaya gebergte te bezoeken behorend tot de hoogste pieken in de wereld.

De reis
De treinreis in India was best heftig, je ziet de meest gruwelijke dingen: vieze half naakte (soms verminkte) kinderen liggen letterlijk op de grond te bedelen aan mijn voeten. En dunne bejaarde mensen met polio liggen op de grond van de trein, gewikkeld in een deken. Terwijl je over ze heen stapt, kijken je aan met hun grote holle ogen en ik voel me totaal machteloos. De grens tussen Nepal en India is een totaal gekkenhuis. Overal autos en grote trucks en terwijl wij de grens overlopen worden voelen we ons als een grote hoop poep: overal zwermen mensen naar ons toe: Sir, Riksja, Sir I can help you with visa, Sir how are you doing? Sir want to buy drugs? etc etc. Wij lopen vluch door al het tuig negerend. Sommige mensen blijven ons maar volgen.......Sir Sir..... Na 1000 km reizen per bus/ trein/ lopend en met een taxi komen we rond middernacht aan in Pokhara. We vinden snel een appartementje en vallen in slaap.

Opgelucht Nepal
Ondanks dat Nepal aan India grenst zijn er erg veel verschillen kwa cultuur. De Nepalezen zijn erg schoon en hygienisch. De Nepalezen lijken veel vrolijker. Er zijn veel aanhangers van het Bhoeddistisch geloof, deze mensen ogen erg relaxed en heel gelukkig. Een aangename verassing. De laatste keer dat Louis in Nepal was, is 10 jaar geleden, volgens hem is het land veel ontwikkeld.

Annapurna Basecamp 4130 mtr
De komende week zullen we proberen naar Annapurna Basecamp te 'trekken': gelegen op 4130 mtr. hoogte. Aangezien we een goede kaart hebben, lijkt het ons overbodig een berg gids in te huren. Louis en ik gaan met zijn tweetjes op pad. We starten vroeg de volgende ochtend met slechts een kleine rugzak waarin wat extra kleding en een slaapzak gepakt is.
Naarmate we boven de 2000 mtr komen zal de temperatuur, naar verwachting, drastisch dalen. De eerste dagen wandelen we door prachtige traditionele berg dorpen. Mensen werken op het veld, maken schoon of doen een middagdutje. De ouderen mensen passen op de jonge kids, en ze genieten ervan. Het is erg opvallend hoe 'meer gelukkig' de Nepalezen hier ogen: iedereen lacht, maakt grapjes en groet ons. Kinderen lopen een stukje met ons mee en vragen soms om een pen of snoepje.

Naarmate we hoger komen, wordt het inderdaad kouder, eigenlijk aangenaam want het is behoorlijk zwoegen 'bergopwaarts'. We overnachten in de z.g. thee huisjes, hier kun je een simpele maaltijd nuttigen en overnachten in een klein kamertje. Ook is er rijstwijn te krijgen, een sterke drank die je opwarmt en waarvan je goed slaapt! Na 3 hele dagen lopen komen we in de sneeuw. Sneeuw maakt me altijd extra blij, en ook Louis lijkt ervan te genieten: 'hebben we toch een beetje winter'.

Op dag 4 arriveren we op Annapurna Basecamp op 4130 mtr, we hebben geluk: het is een prachtig heldere dag en de zon is warm en scherp. Vanuit basecamp zijn we omgeven met 6000-7000 mtr hoge pieken, sommige tot op 'vandaag de dag' nog steeds onbeklommen. Het is moeilijk te bevatten hoe hoog we zitten. Wanneer de zon achter de bergen verdwijnt, wordt het ineens erg koud en we scharen ons in het theehuis en genieten van het prachtige uitzicht vanachter het glas, maar ook binnen is het erg koud, nergens in de theehuisjes is verwarming, het hout wordt enkel gebruikt om op te koken.

We overnachten die nacht op 4130 mtr, voor het eerste in mijn leven zo hoog! We zijn gewaarschuwd voor de symptomen van hoogteziekte, aangezien er volgens de locals op 4000mtr zo'n 50% minder zuurstof is, maar we ondervinden geen problemen.

De volgende dagen leiden de knietjes pijn, we gaan afdalen. Ondanks de pijntjes hier en daar genieten we van deze overweldige natuur. We nemen een andere route terug en naarmate we verder dalen wordt het warmer en meer bewoond en zijn we wederom onder de indruk 'hoe' men hier in harmonie met de natuur leeft. Mensen leven in hutten of huisjes, zonder verwarming en warm water, zonder radio en televisies. In de dorpen zie je kinderen rondrennen en we horen hun enthousiaste geschreeuw en gelach: ze vermaken zich uitermate goed. Ik schaam me dat wij in het westen zoveel electriciteit en water consumeren. Wanneer we aankomen in Pokhara, bestellen we een biertje en hierna strompelen we terug naar de hotelkamer, waar de electriciteit is uitgevallen, we steken een kaars aan. Wouw! Beidde zijn we het erover eens, trekking in Nepal is een fantastische ervaring. Ome Andre had gelijk!!

Na een dag bijgekomen te zijn van de 'trek' gaan we weer richting India, in de hoop dat de komende weken het werk weer wat oppakt. In maar liefst 30 uur reizen (1000 km) met trein/bus/taxi/tuc tuc, komen we aan in Rishikesh. Het is weer even wennen terug te zijn in dit gekkenhuis genaamd India, maar ook
weer leuk om onze collega's weer te zien. We voelen ons best thuis hier.

Over drie weekjes komt mijn vriendin Debora me twee weken opzoeken, LEUK!!! Dan gaan we weer de bergen in!